H έκπληξη…

Αφού έμεινε αποσβολωμένη η Χαρά να κοιτάζει την τεράστια και χοντροκομμένη ψωλή της Τζένης για πολλή ώρα, ρώτησε:

Αυτό είναι αυτό που φαντάζομαι ότι είναι;

Εξαρτάται τι φαντάζεσαι…πάει το μυαλό σου κάπου;

Μα… Πώς γίνεται; Πως είναι δυνατόν; Πώς γίνεται να έχεις πούτσο!

Με δάκρυα να κυλούν στα κόκκινα μάγουλά της, η Τζένη άρχισε να κλαίει πέφτοντας στην αγκαλιά της φίλης της. Η Χαρά προσπαθεί να την καλμάρει:

Ηρέμησε… Δεν υπάρχει λόγος να κλαίς! Δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημα τα
πράγματα… έτσι δεν είναι;

Εύκολο είναι να το λες εσύ αυτό. Εσύ δεν είσαι φρικιό… να σε κοιτάζουν όλοι και όλες όπου κι αν πας με ένα βλέμμα αηδίας!

Σταμάτα σε παρακαλώ να κλαις, για να μπορέσουμε να το συζητήσουμε, τι είναι αυτά που λες;

Η Χαρά έβγαλε ένα χαρτομάντιλο από την τσάντα της και σκούπισε τα δάκρυα από της Τζένης και έπειτα την οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα. Η Χαρά κάθισε στην άκρη του κρεβατιού, με την Τζένη να στέκεται όρθια μπροστά της και να κλαίει απαρηγόρητη. Για πρώτη φορά, είδε καλά τον «εξοπλισμό» της φίλης της.

Θα έλεγα ότι είναι χαριτωμένος. Και μικροσκοπικός!!

Αυτό οφείλεται στα οιστρογόνα που παίρνω εδώ και κάποια χρόνια για να το καταφέρω αυτό. Εξαιτίας τους, τα βυζιά μου μεγαλώνουν και ο πούτσος μου μικραίνει.

Παρόλ’ αυτά καυλώνεις κανονικά; ρωτάει

Ναι, απλώς εξακολουθεί να είναι κάπως μικρός.

Μπορώ να τον αγγίξω σε παρακαλώ…

Ναι, πολύ θα το ήθελα! Εδώ και καιρό θέλω να στο πώ… αλλά πάντα δίσταζα!

Κανείς πέρα από την ίδια την Τζένη δεν είχε αγγίξει τον μικρό πούτσο της ως τώρα. Πριν προλάβει να πει τίποτα άλλο, η Χαρά είχε πάρει στο χέρι της το καυλί της και το χάιδευε απαλά. Δεν άργησε να αρχίσει να… ζωντανεύει.

Ααχχχ, είναι πολύ χαριτωμένο!!! είπε ενθουσιασμένη και το κράταγε με τα ζεστά της χέρια.

Η Χαρά έσκυψε μπροστά και έβαλε το καυλί της Τζένης όλο μέσα
στο στόμα της. Η γεύση και η αίσθηση του ήταν καταπληκτική.

Η Χαρά συνέχισε να το γλύφει, να το ρουφάει κι ενώ ήταν έτοιμη να ρωτήσει τη φίλη της εάν μπορούσε να εκσπερματώσει, την άκουσε να βογκάει δυνατά κι ένιωσε τα ζεστά χύσια να ρέουν μέσα στο στόμα της.

Κοίτα να δεις… Είναι φοβερό το όπλο σου, κοπελιά, και ήρθε η ώρα να το χρησιμοποιήσουμε σωστά!!! Και με την πρώτη ματιά που του ρίχνεις δεν το καταλαβαίνεις!

Ενώ η Τζένη την κοίταζε χωρίς να μιλάει, η Χαρά έβγαλε γρήγορα τα ρούχα της και ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα πόδια της ορθάνοιχτα…

Πω… πω… Είσαι έτοιμη για φάγωμα, απ’ ότι βλέπω….

Μην χάνεις χρόνο, λοιπόν…άντε έλα…δεν μπορώ να περιμένω άλλο είπε η Χαρά, ενώ χάιδευε το φρεσκοξυρισμένο μουνί της. Προσκάλεσε τη φίλη της να της γλείψει τη μουνάρα της, ενώ εκείνη χάιδευε και τσίμπαγε τις καυλωμένες ρώγες
της.

Έλα… μην αργείς… γλείψε μου τη μουνάρα μου… σε
διατάζω!

Το μικροσκοπικό καυλί της Τζένης σκλήρυνε ξανά. Η Τζένη έσκυψε και έχωσε το κεφάλι της ανάμεσα στα πόδια της Χαράς και στάθηκε μερικά εκατοστά σε απόσταση από το μουσκεμένο μουνί της Χαράς.

Μη με βασανίζεις άλλο… τελείωνε! Τόση ώρα περιμένω…

Είσαι σίγουρη;

Η Χαρά δεν είχε όρεξη για παιχνίδια, και χωρίς προειδοποίηση, έπιασε το κεφάλι της φίλης της και το έσπρωξε πάνω στο μουνί της.

Ναι… έτσι… ρούφα το καυλωμένο μουνί μου… Κάντο…
κάντο….

Η Τζένη έχωσα τη γλώσσα της βαθιά στη μουνάρα της Χαράς, άρχισε να ρουφάει κάθε σπιθαμή του μουνιού της, που κατέβαζε τόνους από καυτά υγρά. Έπειτα έπαιζε με την κλειτορίδα της, και το κορμί της Χαράς άρχισε να τρέμει από καύλα. Κι ενώ ήταν έτοιμη να χύσει, η Τζένη σταμάτησε και γλίστρησε ήρεμα το καυλί της στο υγρό
μουνί της.

Θεέ μου… Δεν το πιστεύω… Με γαμάς με το καυλί σου… μη σταματάς, είναι τόσο ωραία…!!!

Παρά το μικρό του μέγεθος, το καυλί της Τζένης μπαινόβγαινε με μανία στο καυλωμένο μουνί της Χαράς, η οποία είχε τώρα τυλίξει τα πόδια της γύρω από τον κώλο της φίλης της.
Έπειτα από λίγο, τα αρχίδια της Τζένης απελευθέρωσαν τους χυμούς τους στη μουνάρα της Χαράς, η οποία έχυνε ταυτόχρονα τον πούτσο της φίλης της.

Ήταν υπέροχο! Νόμισα ότι θα πεθάνω! Ήταν ότι καλύτερο μου είχε συμβεί ως τώρα!

Είσαι έτοιμη για τον επόμενο γύρο; Κοιταχτήκαμε και οι δύο στα μάτια με βλέμμα όλο υπονοούμενο…. και συνεχίσαμε για τον επόμενο γύρο.

Reply